Eindelijk was het zover. Meer dan een jaar na het boeken van de reis vertrokken we naar de Malediven. Met een gemêleerd gezelschap van 14 noordelingen hadden we een duiksafari besproken met een Nederlandse duikgids.
Met de uitstekende vliegmaatschappij Emirates vlogen we zaterdagmiddag vanaf Dusseldorf om, via een tussenstop op Dubai, zondagochtend op de Malediven te arriveren. Op het vliegveld van Male stonden de duikgids Ruud Paesie en zijn vrouw ons al op te wachten. Met de kleine duikboot (dhoni) voeren we naar de grote boot, de Dhinasha, die vlakbij in een beschutte baai lag te wachten.
Hoewel we behoorlijk uitgereisd waren en slaaptekort hadden, werd er die zondag nog een eerste duik gemaakt. Nadat we ons bij de boot uitgelood hadden, gingen we een duik maken bij een poetsstation waar vaak manta’s worden gezien. Deze duik overtrof gelijk al onze verwachtingen, want we zagen gelijk al meer dan 20 manta’s. Omdat niemand een camera bij zich had, hebben we hier de volgende dag nog een duik gemaakt. We hadden weer geluk, want deze keer waren er zelfs nog meer manta’s.
De komende 14 dagen zouden we nog vele schitterende duiken maken. Op ons wensenlijstje stonden de haaien en die hebben we dan ook in groten getale gezien. Aangezien deze beesten alleen op stromingspunten zijn te bewonderen, hebben we vaak hard moeten werken om op de goede stromingspunten te komen. Daar eenmaal aangekomen moesten we ons goed aan het rif vasthouden omniet te worden “weggeblazen” door de harde stroming. Daar werden we dan wel beloond voor de harde arbeid, want de white tips, grijze rifhaaien, hele formaties adelaarsroggen en vele andere soorten vis bleven vlak voor je neus in de stroming hangen.
Er waren gelukkig ook duiken met minder stroming, waarbij er meer tijd was om van het andere onderwaterleven te genieten. Een kleine bloemlezing van wat we verder allemaal nog gezien hebben: leopard sharks, blackspotted stingrays, talloze soorten murenes en anemoonvisjes, diverse grote en kleine schildpadden, grote scholen makrelen, tonijnachtigen en barracuda’s, napoleons en langoesten. Naast alle vissen was er ook een grote diversiteit aan schitterende naaktslakjes, zachte en harde koralen, anemonen en zeekomkommers.
We hebben ook nog een spectaculaire nachtduik gemaakt. Dit was een spannende aangelegenheid, want overal om ons heen waren jagende vissen, vooral haaien en murenes. Deze maakten dankbaar gebruik van onze duiklampen om hun prooi te zien. Verder was er ook een gigantische barracuda van bijna 2 meter. Zo’n joekel had ik nog nooit gezien.
Verder hebben we nog duiken op een drietal wrakken gemaakt. Een van de wrakken was het VOC schip de Ravesteyn, dat in 1726 was vergaan. Onze duikgids Ruud Paesie heeft dit wrak na een lange speurtocht ontdekt en heeft hier een boek over geschreven. Van dit wrak zijn het anker en een kanon nog duidelijk te traceren op de stek. Verder liggen er nog diverse restanten van schaaltjes en flessen in de omgeving. Hier hebben we nog diverse souveniertjes verzameld.
De andere wrakken waren oude stoomschepen, de Erlangen en de Seagull. De SS Erlangen was een Duits vrachtschip van 100 meter welke in 1895 was vergaan. Het wrak ligt op een diepte van 5 tot 50 meter en sommige delen waren nog in redelijke staat, waaronder het achterschip en de schroef.
De SS Seagull was een Engels vrachtschip van 90 meter welke in 1879 was vergaan. Dit wrak ligt vrij ondiep (ca 10 meter). Door het heldere water en het zonlicht was dit een schitterende duik. Van dit wrak was nog veel herkenbaar, zoals de stoomturbines, anker en de masten.
De eerste week van de safari hadden we niet zulk mooi weer. We hadden harde wind en veel regen. Door de harde wind moesten we het programma enigszins aanpassen, waardoor de kans aanwezig was dat we geen walvishaaien zouden zien. We hadden weer een mazzel, want op een niet verwachte locatie troffen we een walvishaai van zo’n 5 meter. Het snorkelen met zo’n machtig beest terwijl hij voluit plankton aan het happen was, was voor mij een van de hoogtepunten van de vakantie.
De walvishaai was nummer 1 op mijn verlanglijstje wat ik nog moest zien. De hamerhaai was nummer 2 en ook die hebben we gezien. Om de hammerheads te zien moesten we enkele minuten vanaf een rif naar open zee zwemmen en op een diepte van 30 meter hopen dat ze zouden passeren. De eerste duik kwamen er een stuk of zes hamerhaaien die langs ons zwommen. Vanwege dat succes hebben we hier ook nog een tweede poging gewaagd en toen kwam er een nieuwsgierige hamerhaai vlakbij, die ik mooi op de plaat kon vastleggen.
In deze twee weken heb ik 39 duiken gemaakt, waaronder mijn 500e. Vrijwel alle duiken zijn stromingsduiken geweest en meestal ook dieper dan 30 meter. Aangezien het op de diepe plekken vaak ook het meeste was te beleven, heb ik ook een aantal decompressieduiken en nultijdduiken gemaakt. Gelukkig dat er duikcomputers zijn die alles voor je bijhouden, zodat we aan het einde van de duik weer schoon boven konden komen.
Hoewel de Malediven getroffen zijn door de tsunami, is er alleen bovenwater schade aangericht aan huizen en resorts. Vrijwel alle schade was weer hersteld en zijn de resorts weer open voor toeristen. Onderwater hebben we geen schade van de tsunami gezien, maar de gevolgen van de coral bleeching door El Niño van ca 10 jaar geleden des te meer. Op een aantal plaatsen was het koraal afgestorven, hoewel er veelal gelukkig weer tekenen van herstel zichtbaar waren.
De twee weken vlogen om. Het is een perfecte vakantie geweest. Al het “grote wild” wat op mijn verlanglijstje stond heb ik gezien. Verder hadden we een gezellige groep, een prima boot met uitstekende bemanning en uitstekend eten.