Om Yap en Palau te bezoeken moet je genoegen nemen met een behoorlijke reistijd. Ik had een voorspoedig eerste gedeelte van de reis naar Taipei via Bangkok. Omdat het vliegtuig naar Palau de volgende dag pas vertrok moest ik een nacht vertoeven in Taipei in het Taipei Novotel. Een uitstekend hotel met mooie grote luxe kamers en een goede shuttlebus naar het vliegveld. Ook de vlucht naar Palau ging voorspoedig en na een tussenstop van 4 uur konden we eindelijk het laatste stukje naar Yap, van nog geen uur vliegtijd, volbrengen. Zoals beloofd in de folders stonden de meisjes in lokale klederdracht ons al op te wachten op het vliegveld met een bloemenhanger voor iedere bezoeker. De transfer naar het Manta Bay Resort verliep ook vlekkeloos. Ik had daar een grote kamer met een terras aan de zeekant en twee kingsize bedden, waarvan een zelfs een waterbed.
Het was te merken dat het nu laagseizoen was. Er waren deze week niet veel gasten en duikers, wat ik niet zo erg vond. In onze duikboot hadden we meestal zes duikers en een gids. De andere duikers waren toevallig allemaal Duitsers en het klikte gelijk in de groep. Het gebeurt hier niet zo vaak dat er een boot met alleen Europeanen is. Meeste gasten zijn Amerikanen, Chinezen en Japanners
De weken hiervoor was het weer behoorlijk slecht geweest vanwege de orkanen in de Filipijnen en Japan. De staartjes hiervan zorgden in Yap voor veel wind en regen, wat de duikomstandigheden behoorlijk nadelig beïnvloed had. Bij onze eerste duiken waren de omstandigheden al weer veel beter, alleen het zicht was nog niet zo goed. Door de storm waren de manta’s ook nog op de oceaan en die hebben we helaas de hele week ook niet gezien. We hebben meerdere poetsstations van manta’s bezocht, maar ze lieten zich niet zien.
Gelukkig waren er goede alternatieven voor handen en hebben we mooie driftduiken in de channels gemaakt en vele haaien, roggen, schildpadden, napoleons, slakken en grote scholen met allerlei vissen gezien. We hebben twee keer een duik bij Vertigo gemaakt met een sharkfeed. De haaien werden gelokt met een koker vol visresten en soms waren er meer dan 30 haaien aanwezig. Voornamelijk white en blacktips, maar ook wat kleinere grey reefsharks lieten zich zien. Ze zwommen vlak langs ons en zo konden we mooie foto’s maken.
Het resort heeft een eigen microbrouwerij, the Stone Money Brewing Company, met de twee bieren Manta Gold en Hammerhead Amber. De twostep was een mix van beide bieren. Helaas was de Zwitserse brouwer net zelf op vakantie, zodat ik hem niet heb ontmoet en de brouwerij niet heb kunnen bezichtigen. De bieren smaakten trouwens voortreffelijk, vooral de Hammerhead. Bij het happy hour aan het zwembad zijn er dan ook de nodige biertjes doorgegaan.
De laatste dag hebben we een tour over het land gemaakt. We hebben ook de voorloper van de bank bezocht, een plaats waar veel grote stenen zijn verzameld. Op Yap zijn lange tijd grote ronde stenen (rai) als geld gebruikt. Deze ronde stenen, van soms wel drie meter in doorsnee, wisselden weliswaar van eigenaar maar meestal niet van plaats. Aangezien ze erg moeilijk te verplaatsen waren, onthield gewoon iedereen in een dorp welke steen van wie was en bij elke transactie waren getuigen aanwezig. Hierdoor was diefstal dan ook niet mogelijk.
In de Pacific is in de Tweede Wereldoorlog zwaar strijd geleverd tussen de Jappen en Amerikanen. Yap had een Japanse airstrip en deze is zwaar gebombardeerd in de oorlog. Er stonden nog wat restanten van luchtafweergeschut en enkele neergestorte Japanse vliegtuigen bij de airstrip. In het dorp stonden nog de resten opgesteld van een Amerikaanse jager.
’s Avonds vloog ik naar Palau en heb daar de nacht in een hotel doorgebracht. De volgende middag konden we aan boord van de Rock Island Agressor. Ook hier was het laagseizoen goed merkbaar, want we waren maar met 7 gasten (en 7 bemanningsleden). De maximale capaciteit van de boot is 18 gasten, dus was het lekker rustig en had ieder die alleen reisde nu een eigen kamer. De andere gasten waren allemaal Amerikanen en gelukkig was het een gezellige groep.
Behalve de kok en de stewardess waren de andere bemanningsleden naast bootbemanning ook allemaal duikgids, zelfs de kapitein en de mecanicien. Aangezien we maximaal 5 duiken op een dag maakten konden zij elkaar goed afwisselen als gids. De boot is een catamaran en daardoor lekker stabiel. Gelukkig hadden we de hele week weinig wind, maar wel af en toe een tropische regenbui met regelmatig de mooiste regenbogen.
Dankzij het rustige weer hebben we op de topspots van Palau een of meer keer kunnen duiken. De hotspot van Palau, de Blue Corner hebben we zelfs 3 keer gedaan. We maakten hier steeds onze eerste duik van om 7 uur ’s ochtends en waren dan ook als eerste aanwezig, voor de dagboten uit Palau. Elke duik waren hier gegarandeerd de nodige haaien en grote scholen vis aanwezig en we hebben hier ook een aantal eaglerays gezien. Bij de Blue Corner hadden we niet de meest harde stromingen, ik heb slechts eenmaal mijn rifhaak hoeven te gebruiken. Bij veel stroming schijnt er nog meer groot leven op deze plek te zijn.
Een andere hotspot zijn de Blue Holes, vier verticale schachten aan de bovenkant van het rif die uitmonden in een grote grot. De uitgang van de grot is bij de wand van het rif en vandaar kun je uiteindelijk naar de Blue Corner driften. De grot was begroeid met zwarte en zweepkoralen. We hebben ook nog een ondiepe grotduik gemaakt bij Chandelier Cave. Deze grot bestaat uit meerdere verbonden kamers met luchtzakken, waar je gewoon naar boven kon gaan en normaal ademen. In de grot waren zowel boven als onderwater grote formaties stalactieten en stalagmieten die lijken op de binnenkant van een kapel en grote kroonluchters. Net buiten de grot kwamen we nog mandarijnvissen tegen.
Bij het eiland Peleliu hebben we ook een paar mooie duiken gemaakt, vooral bij Peleliu Corner. Hier doken we met een groep van minstens 40 haaien.
Op Peleliu is in de Tweede Wereldoorlog een van de zwaarste gevechten geweest tussen de Jappen en de Amerikanen. Vanwege het vliegveld op dit kleine eiland was dit een strategisch belangrijk punt in de Pacific. Aan boord hebben we een documentaire gezien over de gevechten hier. De Amerikanen dachten het eiland in 3 dagen te kunnen veroveren, uiteindelijk heeft dit meer dan 73 dagen gekost. De Jappen hadden zich goed verscholen in de bergen met allerlei ondergrondse gangen en stelsels die stuk voor stuk moesten worden veroverd. Uiteindelijk stierven hier meer dan 1.500 Amerikaanse en 10.500 Japanse soldaten. Onder water kwamen we nog allerlei munitie, restanten van landingsvoertuigen en oude flesjes Coca Cola tegen (leuk voor de collectors!).
Nagenoeg elke duik zagen we wel diverse haaien, napoleons, grote scholen vis met o.a. barracuda’s, snappers, vleermuisvissen en bumpheads. Naast het grote spul was er ook voldoende kleiner spul, zoals nudibraches, flatworms en zeenaalden, maar je moest er wel goed om zoeken. We hadden een paar Filipijnse gidsen die er wel oog voor hadden. Er waren verrassend veel verschillende soorten anemoonvissen en met wat geluk zaten er ook nog garnaaltjes en porselijnkrabben in de anemoon. Rondom Palau liggen er nog een aantal wrakken van schepen en vliegtuigen die zijn gebombardeerd in de tweede wereldoorlog. Ik heb de wrakken de IRO, Helmet Wreck en Teshio Maru bezocht en bij Jakes Seaplane nog een Japans watervliegtuig. De wrakken waren inmiddels mooi begroeid met harde en zachte koralen en er zat veel vis. Op de IRO was een sepia bezig met het schieten van de eieren.
Het Helmet Wreck was nog het meest herkenbaar als oorlogswrak. Naast de kanonnen op het voor- en achterdek lagen er in de ruimtes nog andere aandenken, zoals helmen, munitie, en een aantal vliegtuigmotoren van Zero’s.
Een van de highlights van Palau is het Jellyfish Lake, een meer met vele miljoenen kwallen waar je onbeschermd in kunt zwemmen en snorkelen. Helaas was het meer recentelijk gesloten voor toeristen, omdat een groot gedeelte van de kwallen is gestorven. Als mogelijke oorzaken worden de ongekend lage neerslag van de afgelopen maanden en de stijging van de watertemperatuur door El Nino aangedragen. Van de oorspronkelijke 8 miljoen kwallen waren er volgens de laatste tellingen nog 600.000 overgebleven en er is grote onzekerheid of de natuur dit weer gaat herstellen.
Het was goed toeven op de liveaboard, vooral dankzij de kleine groep. Als de boot vol is, wordt het wel een ander verhaal en zal het lang niet zo relaxed zijn. Het eten aan boord was perfect en van een kwalitatief zeer hoog niveau.. Ik heb niet eerder zo’n goede kok meegemaakt die zulke lekkere en afwisselende maaltijden op tafel wist te zetten. Naast de verse tonijn ontbrak ook de gegrilde ribeye niet op het menu. Ook hier was het bier goed geregeld, want van de lokale brouwerij Red Rooster waren maar liefst 4 bieren van de tap verkrijgbaar, een light, amber, wheat en stout. Ook deze bieren waren zeer goed drinkbaar en de amber en stout waren wel mijn favorieten.
Na afloop van de trip moest ik nog 3 dagen in een hotel op Palau verblijven voor de vlucht terug naar Taipei. Ik heb er nog een duikdag aan vastgeplakt en ontmoette daar weer enkele oude bekenden van Yap.
De watertemperatuur was met gemiddeld 30 graden aangenaam warm. In totaal heb ik deze vakantie 35 duiken gemaakt, waarvan 10 op Yap en 25 op Palau.
Ik wilde ook nog wat van het land zien en had mijn zinnen eigenlijk gezet op een tripje naar Peleliu om daar de herinneringen aan de zware veldslag te beleven. De trip ging helaas niet door, omdat er door het laagseizoen te weinig deelnemers waren. Ik kon me nog aansluiten voor een landtour bij een groep Chinezen. Allemaal aardige gasten, maar ze spraken geen woord over de grens. Bij elke gelegenheid moesten alle Chinezen met elkaar of elke willekeurige samenstelling op de foto en het aantal selfies van hen was ook niet meer te tellen. Ze vonden het mooi als ik ook bij hen op de foto kwam. Sta ik vast binnenkort wel ergens op een Chinees facebook.
De natuur is prachtig op Palau. Vanwege de vele regen is het een groen eiland met veel tropisch regenwoud. We zijn nog naar een waterval geweest waarbij we een half uur via een bospad door het regenwoud moesten dalen en glibberen. Gelukkig waren er op de steile gedeelten wel treden gemaakt van hout, maar deze waren vaak spekglad. Ik was blij dat ik na een halfuur klimmen weer boven was, want in deze vochtige hitte was het behoorlijk afzien en zweette je je kapot.
Daarvoor hebben we Ngerulmud, de hoofdstad van Palau bezocht. Met zo’n 300 inwoners is dit de kleinste hoofdstad van een soevereine staat ter wereld. Ter ere van de invoering van de democratie is hier in 2006 een gigantisch parlementsgebouw gebouwd, wat bijna een kopie van het Amerikaanse Capitol is.
Al met al een heel mooie vakantie gehad, zowel boven als onderwater de moeite waard. Het was wel jammer dat de manta’s zich niet lieten zien en het Jellyfish Lake gesloten was.